Beter laat dan nooit, Happy new year

Vanuit een land waar het nationale motto ‘beter laat dan nooit is...’ wil ik iedereen als nog een gelukkig Nieuwjaar toewensen. Immers beter laat dan nooit, best handig z’n motto eigenlijk… Niet dus! Het is hier namelijk heel normaal dat:

- Iemand te laat of helemaal niet te komt
- Je de bacon na het ontbijt te krijgt.
- Na twee weken en 5 bezoeken later iemand erachter komt dat die datum toch niet uitkomt
- Een busreis van 30 minuten 3 uur duurt

Eerlijk is eerlijk ik heb er zelf ook een handje van en heel erg wennen is het dan ook niet.

Twee weken geleden zijn we met zijn zessen wezen raften, in 5 woorden ‘GEWELDIG’ Tijdens de uitleg baalden de meiden er nog van dat we zo nodig voor een rivier van categorie 4/5 (5 is hoogste categorie) hadden gekozen. Dit maakte echter snel plaats voor puur genieten, wat een uitzicht!, wat een adrenaline! Twee dagen en een slapeloze nacht later(iemand had het briljante idee om buiten te gaan slapen..) was het eindresultaat: 1 keer omgeslagen, 4 keer uit de raft gevallen en een aantal vrienden minder… (Wonderbaarlijk genoeg vond de rest het namelijk niet zo leuk dat ik na de pauze snel in de raft sprong en vertrok, waardoor er voor de rest niets anders op zat dan in het koude water te springen en erachter aan te zwemmen :P)

Een dag uit mijn leven in Serachaur. Het is half 7 als de wekker gaat. Buiten is er al volop bedrijvigheid: de koeien worden gemolken, de kippen tokken en er wordt volop thee gedronken. Ik kruip mijn slaapzak uit, trek mijn schoenen aan en voeg me bij de thee groep. Je hebt het goed gelezen aankleden hoeft niet, ik slaap hier namelijk met kleren en muts op aan en nog steeds is het koud s’nachts.

Voor de mensen van de feitjes en de gene die een winddichte onderbroek willen: Na 5 dagen dezelfde onderbroek aan te hebben is hij zo hard dat hij inderdaad, je raad het al, winddicht is.

Na de thee ga ik samen met Oyol en Rajan (kinderen en persoonlijke tolks) de huizen in Serachaur af. Van elk huis noteer ik of ze: stroom, biogas, rookloze oven, elektriciteit, tv en een watertank en hebben. Dit houd ik bij een Excel bestand, waarmee ik de gegevens kan vergelijken met vijf jaar geleden. Elk huis krijgt tevens een huisnummer en een foto met de hele familie (zie foto’s) Hoewel het grappig is om te zien hoe de oude mensen op mijn laptop reageren, gezichten vol verbazing, maakt de tv vraag toch de meeste indruk op me. Nadat ik namelijk gevraagd heb of ze een tv hebben (meestal niet) is mijn volgende vraag: colour of black/white? Waarop weer verassend vaak black/white wordt geantwoord, het heeft wel iets...

F*ck het is al kwart voor 9.. Snel terug naar huis en aanschuiven voor een lekker portie dhal bat, vandaag zitten er zelfs een paar aardappelen doorheen, heerlijk!

De borden zijn leeg, nog een kop thee gedronken en we gaan weer op pad. Er staat vandaag een school bezoek op de planning. Een prachtige tocht van 2 uur over smalle en steile bergpaadjes lijd ons naar de school. Onderweg verschillende apen gezien, vrouwen of struiken (zie foto en oordeel zelf) en oude mannetjes die nog op de ouderwetse manier het land omploegen. Nepal het blijft me verbazen. Eenmaal op de school aangekomen worden we zoals in heel Nepal ontzettend gastvrij ontvangen. Oude leerkrachten staan op om plaats te maken voor ons. Na de zoete thee, heerlijk na z’n stevige wandeling, hebben we het voetbaltoernooi besproken en een afspraak gemaakt voor een voetbaltraining.

Na op de terug weg nog genoten te hebben van verse yakmelk met beestjes.., over een hangbrug die afwisselend bestond uit gaten, planken en stenen gelopen te hebben en een frisse duik in de rivier genomen te hebben zijn we rond 16.00 weer terug in Serachaur.

Hier kochten we twee kippen, het is immers maar een keer per jaar 2de kerstdag, en slachten ze zelf. Nadat Niamh en Marijn(gewonnen met loten) de hals van de kippen hebben doorgesneden, kon het plukken beginnen. Vervolgens de darmen eruit gehaald, de kip in stukjes gehakt en hij kon de pan in. Rond 19.00 kwam de dhal bat met kip op tafel. Doordat er nog steeds geen stroom was kon je niet zien of je een stukje kop, lever of hart at. Wel hoorde je overal om je heen van alles knarsen, Nepalesen eten namelijk ook de boten op...

Na wat een zalig kerstdiner had moeten zijn.. nog even gekaart bij kaarslicht. Wat een gezelligheid het roept zelfs oude camping herinneringen op.

Serachaur 21.00 ik lig lekker warm in mijn slaapzak. Buiten is het pikkedonker en uitgestorven. Het enige wat ik hoor zijn de krekels die tjielpen, de kippen die tokken, de geitjes die wat mekkeren en niet te vergeten de ratten die mijn kleren aanvreten Xd. Morgen wacht er weer een nieuwe dag

Verder nog stampot gemaakt, paardgereden, gevoetbald, een trekking gepland voor volgende week, paragliden geboekt en afgelast vanwege te slecht weer en last but not least nieuw jaar gevierd in Pokhara. What happens in Pokhara stays in Pokhara..

Dit weekend ga ik naar Chitwan (wildpark) in het zuiden van Nephal. Eventjes wat neushoorns spotten ;)