Goodbye Nepal, Hello India

Vanuit een zonnig Varanasi upload ik nu mijn verslag. De afgelopen weken heb ik weer zoveel meegemaakt dat het onmogelijk is om het allemaal vertellen. In het kort zal ik de highligts met jullie delen.

13 januari was het dan zover, mijn laatste dag Serachaur en tevens de dag van het voetbaltoernooi. Iedereen had zich er al weken op verheugd en nu was het eindelijk zover. Ochtends al vroeg gewekt door kloppende kinderen aan mijn deur, vandaag was de grote dag. Na mijn laatste portie Dhal bat aan de klim begonnen samen met dertig dol enthousiaste kinderen.

Het toernooi zou om half elf beginnen, maar zoals gebruikelijk in Nepal werd dit met een halfuurtje vertraagd. Opmerkelijk genoeg was de school die +- 2 uur moest lopen op tijd. Regels zijn ook in Nepal regels en Simpali werd met een strafpunt beloont. Wat volgde was een geweldig toernooi: sportief spel, enthousiast publiek, prachtig weer, iets minder goed voetbal :p en zo kan ik nog wel even doorgeven. Na de prijsuitreiking ging iedereen dan ook meer dan tevreden naar huis.

Op de weg terug afscheid genomen van de kinderen in Serachaur. We hebben nog een groepsfoto genomen en vervolgens heb ik iedereen geknuffeld totdat ik letterlijk de bus in werd getrokken, de herinnering blijft. Al voetballend met de kinderen op de rijstvelden de koeienstront ontwijken, de bal 10 rijstvelden en 30 meter lagen halen, het kaarten en niet te vergeten de kinderen die je opwachten na het weekend en vragen wanneer we weer gaan voetballen. Dit ga ik toch wel het meest missen aan Nepal en zeker niet snel vergeten.

Tijd om na te genieten was er echter niet. Zaterdagochtend, 14 januari, namelijk meteen aan een zesdaagse trekking door de het Himalaya gebergte begonnen. Genoten van de indrukwekkende uitzichten, het warme weer overdag en tijdens de koude nachten dicht tegen Teuntje aangekropen. In een woord GEWELDIG!

Terug in Pokhara nog eventjes geparaglide en afscheid genomen van Teuntje en Jolanda. Met zijn drieën vervolgden we ons avontuur naar Kathmandu. Die busrit en voor de eerste keer ziek zijn, is niet iets wat ik jullie zal aanrijden. In Kathmandu en Gorakhpur hebben we tempels bezocht, waarna we klaar waren voor de reis naar India.

De reis Kathmandu – Varanasi is er niet een die ik snel zal vergeten. 24 januari om 06.00 stapten we op de bus in Kathmandu en ruim 26 uur later arriveerde we uiteindelijk in Varanasi, India. De eerste acht uur opgevouwen gezeten in een stuiterende Nepalese bus, met veel te harde muziek. Vervolgens vijf uur genoten van de zon en adrenaline bovenop de bus, 80 km per uur is dan opeens heel hard. Daarna de grens gepasseerd. Zo moeilijk als het in Nederland is om een Indias Visum te regelen, zo makkelijk gaat de passage hier. Zelfs zonder paspoort was het gelukt. Weer een busrit later kwamen we in Gorakphur aan waar we de trein om 23.15 naar Varanasi zou vertrekken. Na lang wachten en wat overgegeven te hebben vertrok de trein uiteindelijk rond 00.30. Leuk India, nog maar 5 maandjes te gaan :p

Foto’s volgen

ps. Op mijn facebook staan al meer foto’s